O książce: 1994 / Opowiadanie "Piaszak" znajduje się w autorskim zbiorze "Nocne historie". Łączy w sobie dzieła będące wyrazem zainteresowania Hoffmanna „nocną stroną duszy”, podświadomością, irracjonalnością w ludzkiej psychice. Hoffmanna pociąga motyw szaleństwa, zbrodni, tajemniczych, patologicznych stanów umysłu. Podobnie jak w „Fantazjach na wzór Callota”, losy artysty jawią się tu w tragicznym świetle. Osoba obdarzona uczuciami i wyobraźnią jest skazana na szaleństwo i samobójstwo. Autor, przedstawiając szaleństwo swojego bohatera, przyjrzał się nieodkrytym jeszcze przed nim aspektom życia psychicznego. Pracując nad historią, opierał się na specjalnych pracach naukowych. Naukowcy zauważają klinicznie dokładne odwzorowanie choroby bohatera. U Hoffmana pojawia się jako konsekwencja trudnych doświadczeń z dzieciństwa. Pisarza interesował jednak nie sam fenomen szaleństwa, ale głębiny życia wewnętrznego, w które pozwalało ono zajrzeć. „Piaskowy człowiek” to jedno z najsłynniejszych opowiadań Hoffmanna. Dało to podstawę do wielu interpretacji. Słynny austriacki psychiatra Zygmunt Freud poświęcił jej specjalny esej. Jej fabuła została częściowo wykorzystana w operze romantycznej „Opowieści Hoffmanna” Jacques’a Offenbacha (1819–1870) (po 1881) i stała się podstawą baletu Leo Delibesa (1836–1891) „Coppelia” (po 1881).. 1870).